بهترین فروشگاه انلاین خرید لباس پزشکی در تهران

به گزارش ایسنا، اینها سوالاتی است که در راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای اعضای سازمان نظام پزشکی پاسخ داده شدند؛ به طوریکه این راهنما به طور دقیق تعیین می‌کند که حدود و ضوابط پوشش کارکنان بهداشت و درمان کشور چگونه باید باشد.

در راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای اعضای سازمان نظام پزشکی بحث‌هایی درباره پوشش حرفه‌ای در محیط‌های بالینی مطرح شده است. بر این اساس در اولین ماده این راهنما اعلام شده است که اعضا در انتخاب و رعایت پوشش حرفه‌ای علاوه بر رعایت مقررات عمومی کشور، مکلفند پوششی را انتخاب کنند که در بردارنده حفظ شان و حرمت حرفه‌مندان پزشکی، برانگیختن حس احترام، آرامش و اعتماد در دریافت‌کنندگان خدمات و جلوگیری از انتقال عفونت و حفظ ایمنی خود و بیماران باشد.

طبق اعلام این راهنما، لازم است در زمان ارائه خدمت به دریافت‌کنندگان و بیماران از لباس‌های ساده و تمیز و فاقد تصاویر، علایم تبلیغاتی نامتعارف و حاوی پیام استفاده شود. همچنین اعضا موظفند ضابطه محیط‌های بالینی را در پوشدن لباس فرم (روپوش) جلو بسته را رعایت کنند.

در راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای جامعه پزشکی تاکید شده که اعضا در خارج از محیط‌هایی که اسکراب جزو ضوابط است، نباید اسکراب بر تن داشته و یا باید آن را با روپوش سفید بپوشانند. در عین حال آنها باید در محیط ارائه خدمات، کارت شناسایی عکس‌دار در محل قابل رویت همگانی روی لباس‌شان نصب کنند. طبق این راهنما اعضا نباید از پوششی استفاده کنند که تداخلی در روند ارائه خدمات سلامت ایجاد کند، در محیط بالینی نباید پوششی روی لباس فرم پوشیده شود که مزاحم کار بالینی باشد.

همچنین در این راهنما گفته شده که ظاهرا اعضا باید در محیط ارائه خدمت، بدون آرایش غلیظ بوده و به استثنای یک حلقه یا انگشتر ساده، سایر زیورآلات در آن آشکار نباشد. در عین حال لازم است در جهت حمایت هرچه بیشتر از حفظ سلامت بیماران، بهداشت فردی در ابعاد مختلف رعایت شود. از جمله ناخن‌ها باید کوتاه، مرتب، تمیز و فاقد ناخن مصنوعی باشند.بهترین فروشگاه انلاین خرید لباس پزشکی در تهران فروشگاه آنلاین دوخت یادگار می باشد .

هنوز هم پزشکان زیادی در دنیا هستند که استفاده از روپوش پزشکی یا روپوش سفید را به رنگ‌های دیگر ترجیح می‌دهند و معتقدند این لباس، حسی حاکی از اعتماد و مهربانی را در بیماران نسبت به آنها برمی‌انگیزد و مطمئنا این یک واقعیت است که لباس پزشک و کادر درمان علاوه بر این که باید در بیماران حس اعتماد ایجاد کند باید نشانی از تشخص و افتخار برای پزشکان و کادر پزشکی باشد. قطعا شنیدن تاریخچه روپوش پزشکی یا لباسی که با عنوان روپوش سفید یا اسکراب بر تن کادر پزشکی دیده می‌شود برای همه جالب باشد.

بر خلاف لباس فرم مورد نیاز پرستاران، جراحان تا قبل از قرن بیستم از هیچ نوع لباس خاصی برای اعمال جراحی خود استفاده نمی‌کردند. عمل جراحی در آن زمان در سالن عمل انجام می‌شد. جراح، لباس‌های روزانه و رسمی خود را می‌پوشید و برای جلوگیری از لکه‌دار شدن لباسشان از خون فقط روی آن پیش‌بندی می‌بستند. اما این تمام داستان پزشکی و درمانی آن زمان نبود. در آن زمان پزشکان با دست بدون دستکش و برهنه و با وسایل و لوازم غیراستریل، بیمار را عمل می‌کردند.

تا اوایل قرن بیستم آنچه نشان از یک پزشک و جراح موفق و پرمشغله داشت همان فراوانی لکه خون روی لباسش بود و لباس به عنوان نشانی از موقعیت کاری افراد در جامعه از اهمیت بالایی برخوردار بود هر چند در همان زمان هم فرایند و روش‌های انتقال عفونت در این حرفه مورد بحث و مجادله بود.

کلاه پرستاری یکی دیگر از مهمترین بخش‌های لباس پزشکی بود. که صرفا شاید بتوان گفت جنبه تزئینی داشت و جنبه کاربردی خاصی برای آن در نظر گرفته نشد بود. گفته می‌شود کلاه پرستاری صرفا برای آن استفاده می‌شده است که بتوان به راحتی پرستاران را از کادر پزشکی و بیماران تشخیص داد. کلاه پرستاری برای چندین دهه به عنوان یکی از اصلی‌ترین لباس‌های پزشکی باقی ماند تا اینکه در حدود دهه 70 از رده خارج شد و در اواسط دهه 80 دیگر از آن به عنوان بخشی از لباس فرم در اکثر بیمارستان‌ها استفاده نشد.

در نیمه‌ دوم قرن نوزدهم بود که پزشکان و جراحان شروع به پوشیدن لباس سفید کردند. این تغییر در روپوش پزشکی به دنبال تغییراتی انجام شد که در حرفه پزشکی داشت صورت می‌گرفت. در این زمان گرفتن مدرک تحصیلی، ایجاد موسسات آموزشی و مراکز یادگیری علوم پزشکی مورد تایید قرار گرفته بودند و با بالا استانداردها، پزشکان جدید از شکل جراحانی که بیشتر شبیه آرایشگرها یا قصاب‌ها بودند فاصله گرفتند. و برای نشان دادن احترام و جایگاه نجیبانه خود، روپوش‌های تیره و سنگین بر تن کردند و رنگ سیاه تبدیل به محبوب‌ترین رنگ انتخابی آن دوره برای پزشکان شد.

با تاکید بیشتر بر بهداشت و ارائه خدمات بهداشتی به بیماران تا پایان آن قرن، روپوش سفید، دستکش‌های استریل، روپوش‌ها و ماسک‌های اتاق‌های عمل به وسایل اصلی اتاق عمل معروف شدند و در سال 1889 بود که شخصی به نام ویلیام استوارت هالستد دستکش لاستیکی را هم برای استفاده در اعمال جراحی به بازار عرضه کرد. می‌توان گفت همزمان با این دوره جزئیات روپوش پزشکی بسیار شبیه به امروز شد.

نکته مهم این است که پرستاری در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 تنها مشاغلی بود که در اختیار زنان بود. همانطور که «کریستینا بیتس»، مورخ کانادایی اشاره کرده است، لباس آنها تا قبل از آن صرفا نشانی از احساس تعلق و عزت نفس بود. همانطور که پزشکان و جراحان به روپوش‌های خود احترام قائل بودند، پرستاران با لباس فرم خود هم همین کار را می‌کردند.

طراحی خاص لباس پرستاری باعث شده بود آنها مرتب و منضبط باشند. از زمانی که لباس داوطلبان حاضر در صلیب سرخ در طول جنگ جهانی اول تغییر کرد تا زمانی که آستین لباس‌هایشان کوتاه‌تر شد و استفاده از شلوار بعد از جنگ جهانی دوم رایج‎‌تر شد، لباس‌های پرستار در قرن بیستم به طور چشمگیری تغییر شکل دادند.